Merhaba..
Bundan tam 8 sene önceydi. Aynı sokakta oturduğumuz bir kız vardı. adı ebruydu. çok güzel bir kızdı. Mahalleye yeni taşınmışlardı ve fazla arkadaşı yoktu. ben de o zamanlar bisiklet sürüyordum ve o da bisikletini çıkarmıştı. Bisikletlerimizle beraber gezerken tanışıvermiştik. O zamanlar benim de pek iyi arkadaşlarım yoktu. İlk zamanlarda da (yaşım da küçük olduğu için) aşkı hiç düşünmemiştim. Sadece benimle konuşuyordu her gün bisikletlerimizle bi yerlere gidip geziyorduk. Günler geçti o sokaktakilerle tanışmaya başladı ve giderek aramızdaki samimiyetin soğudunu gördüm. Eskiden hiç olmazsa yolda gördüğünde selam verip halimi hatrımı soran kız şimdi görmemezlikten geliyordu. O böyle davranmaya başladığında anladım ki onu deli gibi seviyormuşum.
Kendine yeni kız arkadşlar edindi ve sürekli onlarla çıktı. Eski günleri arar oldum ama itiraf ediim ki en çok pişman olduğum şey ona sevdiğimi söyleyememem oldu. Eğer o günlerde ona açılsaydım belki şimdi daha değişik olabilirdi. Yıllar geçtikçe de büyüdüğü için pek fazla yanına yaklaşamadım ve şimdilerde başka biriyle nişanlı
Üzülüyorum kahroluyorum ama elimde değil. Hayat vurmuş sillesini bi kere.
siz siz olun geç kalmayın. sevdiğinizi söylemekten utanmayın, çekinmeyin.
GEÇ OLMADAN !